Czy umowy o pracę na czas określony zawarte przed 2016 r. zaliczają się do limitu trzech kolejnych umów?

Nowelizacja Kodeksu pracy obowiązująca od lutego 2016 r. miała na celu ograniczenie zatrudnienia terminowego w Polsce, m.in. poprzez wprowadzenie limitu 3 umów na czas określony. Limit ilości umów na czas określony wprowadzony ww. nowelizacją nie był czymś nowym, bo już wcześniej pracodawcy mogli zawrzeć umowę terminową z tym samym pracownikiem tylko dwukrotnie.

Dawniej przepisy k.p. przewidywały jednak mechanizm nieuwzględniania wcześniej zawartych umów, jeśli przerwa pomiędzy rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy wynosiła więcej niż miesiąc. Taki mechanizm nie zabezpieczał pracowników przed nadużywaniem zatrudnienia terminowego, gdyż pracodawcy, aby nie musieć wiązać się z pracownikiem umową na czas nieokreślony, wprowadzali miesięczne przerwy pomiędzy umowami, co w zasadzie otwierało drogę do ciągłego zatrudniania w oparciu o umowę na czas określony. Obecnie nie ma żadnego znaczenia to, czy i jak długie przerwy występują pomiędzy kolejnymi umowami na czas określony. Ten sam pracownik może zawszeć z tym samym pracodawcą wyłącznie 3 umowy na czas określony, po których można zawrzeć wyłącznie umowę na czas nieokreślony, nawet gdyby pracownik wracał do poprzedniego pracodawcy po kilku latach, a nawet gdyby pracownik sam chciał zawrzeć umowę terminową.

Do limitu trzech umów zalicza się wyłącznie umowy na czas określony zawarte po wejściu w życie nowelizacji, czyli po 22.02.2016 r. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy w dacie nowelizacji strony były związane umową na czas określony – wtedy taka umowa jest uznawana za pierwszą lub drugą umowę także po nowelizacji, w zależności od tego czy przed nowelizacją była to pierwsza czy druga umowa w rozumieniu poprzednich przepisów. Wcześniejsze umowy nie są brane pod uwagę przy ustalaniu ilości zawartych umów.

Warto pamiętać o tym, że Kodeks pracy przewiduje wyjątki od limitu 3 umów. Do limitu tego nie wlicza się: umów o pracę na zastępstwo, umów zawartych w celu wykonywania pracy dorywczej lub sezonowej, umów zawartych w celu wykonywania pracy przez okres kadencji a także gdy zatrudnienie terminowe jest uzasadnione obiektywnymi przyczynami leżącymi po stronie pracodawcy.