Jak co roku, tak i teraz, konkretnie – 1 marca 2015 ZUS dokona waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych. Waloryzacji, czyli podwyższenia nominalnej wysokości świadczeń wskutek zmiany siły nabywczej pieniądza, a co za tym idzie – obniżenia wartości nabywczej waloryzowanych świadczeń.

Mechanizm waloryzacji ma na celu zachowanie niezmiennej wartości nabywczej świadczenia w stosunku do rosnących cen towarów i usług oraz spadku siły nabywczej pieniądza. Jest to tzw. „waloryzacja mieszana” – cenowo – płacowa, dyktowana zarówno wzrostem cen, jak i wynagrodzeń (dostosowawcza). Tegoroczny wskaźnik waloryzacji wynosi 100,68% (co oznacza, że ZUS „niedoszacował”, jako że zakładany przez rząd wskaźnik waloryzacji wynosił 101,08% ) co da w efekcie minimalną podwyżkę w wysokości 36 zł w przypadku świadczeń pełnych, 27 zł świadczenia rentowego z tytułu częściowej niezdolności do pracy oraz 18 zł w przypadku emerytury tzw. „częściowej”. W 2015 roku waloryzacja objęła również podstawę wymiaru świadczeń, jako że obowiązują nowe wymiary minimalnych rent i emerytur. To właśnie prawdopodobnie było powodem owego „niedoszacowania” wskaźnika waloryzacji, choć równie dobrze winę zrzucić można na wciąż utrzymująca się deflację, która przy opracowywaniu rządowych założeń była minimalna. Niedoszacowania to zdaje się w ogóle specjalność ZUS-u. Podobnie jak zresztą przeszacowania” – głównie wydatków własnych Zakładu…

Słowo ”podwyżka” w odniesieniu do świadczeń, jakie proponuje ZUS brzmi co najmniej dziwnie, jeśli nie obraźliwie. Minimalna wysokość emerytury wedle aktualnie obowiązujących stawek to 880,45 zł. Nie wiem, którego dnia każdego miesiąca wypłacane są emerytury, ale takie i niewiele wyższe (czyli większość) powinny być wypłacane jak pensja w niektórych firmach i korporacjach – 10 lub 15. Dlaczego? Bo wówczas mamy pewną niewielką szansę, że wystarczy do 1 (pierwszego).